پاسخ درباره نقش دین درباوقاربودن

-مـي دانـيـم آزمايش براي اين است كه اشخاص يا چيزهاي مبهم و ناشناخته را بشناسيم واز ميزان جهل و ناداني خود بكاهيم خوب خداوندي كه با علم بي پايانش از اسرار همه چيز و همه كس آگاه است چرا امتحان مي كند مگر چيزي بر او مخفي است ؟(0)

-اگر آزمايش الهي براي پرورش است انبياء كه انسانهاي كامل هستند چرا آزمايش مي شوند ؟(0)

-بهترين راه براي موفقيت در آزمايش هاي الهي چه چيزي است ؟(0)

-خـداونـد در قرآن مجيد مي فرمايد : آن كس كه مرگ و حيات را آفريد تا شما رابيازمايد كه كدام يك از شما بهتر عمل مي كنيد .
(1) در ايـنـجـا سوال پيش مي آيد :تنها كسي نياز به امتحان دارد كه از وضع و سرانجام كار آگاه نـبـاشـد ; خداوندي كه آشكار و پنهان براي او يكسان است و چيزي در آسمان و زمين بر او مخفي نيست چه نيازي به امتحان بندگان خود دارد ؟(0)

-لطفاً جهت آشنايي بيشتر باآستان قدس وخدمات اين دستگاه مبارك اطلاعاتي كه ميتواند دراين خصوص مراكمك كند برايم ارسال فرماييد(0)

-در قرآن اشاره به آسمانها و زمينهاي هفتگانه شده منظور چيست ؟(0)

-شـهب پيش از اسلام بود با آنكه از آيه قرآن معلوم مي شود كه در عهد پيغمبر صلي اللّه عليه و آله و سلم تازه ظهور كرد براي راندن شياطين و ابطال كهانت ؟(0)

-شهب چه ارتباط با كهانت و منع شنيدن صوت از اهل آسمان دارد ؟(0)

داغترین ها

-آيا ممكن است روزي آب درياها نابود گردد؟
(0)

-2- «شيخ» و «آخوند» به چه معناست ؟
3- چرا سمتهاي كليدي را به شيخها مي دهند ؟(0)

-اگر آزمايش الهي براي پرورش است انبياء كه انسانهاي كامل هستند چرا آزمايش مي شوند ؟(0)

-بهترين راه براي موفقيت در آزمايش هاي الهي چه چيزي است ؟(0)

-در قرآن اشاره به آسمانها و زمينهاي هفتگانه شده منظور چيست ؟(0)

-شهب چه ارتباط با كهانت و منع شنيدن صوت از اهل آسمان دارد ؟(0)

مطالب این بخش جمع آوری شده از مراکز و مؤسسات مختلف پاسخگویی می باشد و بعضا ممکن است با دیدگاه و نظرات این مؤسسه (تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)) یکسان نباشد.
و طبیعتا مسئولیت پاسخ هایی ارائه شده با مراکز پاسخ دهنده می باشد.

کد مطلب:55388 دوشنبه 23 بهمن 1396 آمار بازدید:574

گنجینه پرسمان » اديان و مکاتب
گنجینه پرسمان » متفرقه

پاسخ درباره نقش دین درباوقاربودن

پرسش :

نقش دین را در با وقار بودن بیان کنید

پاسخ :

ویلیام جیمز در فصل اول کتاب خود مى گوید: «هر وضع و حالتى را که مذهبى بنامیم، چیزى از وقار و سنگینى و وجد و لطف و محبت و ایثار همراه دارد. اگر خوشى به او روى دهد، خنده هاى جلف و سبک از او دیده نمى شود و اگر غمى به او روى نماید، ناله و ناسزا از آن شنیده نمى شود. آنچه من در آزمایش هاى خود اصرار دارم، وقار و سنگینى است».

این وقار و سنگینى ناشى از این است که روح آدمى به واسطه مذهب، عمیق تر و نافذتر و دوراندیش تر مى شود و عمده چیزى که بر روح آنها سایه و بلکه باید گفت سنگینى مى افکند، فکر مبدأ و معاد است. این حالت در آنها پیدا مى شود. امیر[المؤمنین على علیه السلام ] در خطبه «ذکر» مى فرماید: «اخذُوا الذِکْرَ عَن الدُّنیا بَدَله.» یا در خطبه «همام» مى فرماید: «الناسُ مِنْهُم فى راحَةِ و اَنْفُسَهُم مِنْهُم فى تعب». در اخبار دینى هم درباره رسول اکرم صلى الله علیه و آله وارد شده [است] که «ضِحْکُه التَّبَسم»؛ خنده پیامبر تبسّم بود. همچنین درباره مؤمن، وارد شده که از خنده قهقهه پرهیز دارد.

به هر حال، این سنگینى و وقار به واسطه حمل بار بزرگى است که بر روح خود دارند. دیگران به منزله ماشین خالى هستند که به سرعت در حرکت [است] و دیوارها و چوب هایش لق لق مى کند و آنها به منزله ماشینى هستند که ظرفیت خود را پرکرده و در دست اندازها و پست و بلندى ها، زیاد بالا و پایین نمى پرد و زیاد صدا راه نمى اندازد و ماشین هم براى بارگیرى ساخته شده، نه براى خالى حرکت کردن. در آدمى هم ظرفیت عقیده و ایمان و مذهب وجود دارد.